Prolog.

Siedziałam na balkonie w ten piękny, wrześniowy poranek. Było dopiero po szóstej, więc ulicznego gwaru jeszcze nie było słychać. Wsłuchiwałam się w świergot ptaków. Znowu nie spałam całą noc. Wydarzenia z wieczora mi nie dały zasnąć. Mój ojciec jest alkoholikiem. Bardzo dużo pije. Wczoraj tak się nachlał, że mnie pobił, po czym wyszedł z domu i nie było go całą noc.

Nagle usłyszałam trzask zamykanych drzwi.

- Rozzzzzzalie. Wró-wróciłem! - Usłyszałam łamiący się krzyk ojca. Znowu jest pijany. Szybko zeszłam z balkonu i zbiegłam na dół. Gdy byłam w połowie schodów na parter usłyszałam dźwięk tłuczonego szkła. Przyśpieszyłam kroku i stanęłam w drzwiach do kuchni. Bałam się zbliżyć do ojca. Bałam się, że znów mnie pobije. Już i tak byłam mocno pokiereszowana. Podbite oko, rozcięta warga i czoło, posiniaczone nogi i ręce... Nie chciałam trafić do szpitala, a obawiałam się, że kolejna potyczka z ojcem to sprawi.

- Dlaczego nie ma piwa w domu?! - Ojciec był naprawdę wściekły. Cofnęłam się dwa kroki, ponieważ zaczął się do mnie zbliżać.

- Ponieważ go nie kupiłeś. A poza tym już i tak jesteś dość pijany.

- Jesteś moją córką i powinnaś robić to, co ci każę. - Zaczął podchodzić coraz bliżej. - A teraz marsz po piwo smarkulo.

- Nie masz prawa mnie tak nazywać. - Powiedziałam przez zaciśnięte zęby i po chwili poczułam piekący ból na policzku. Ojciec znów mnie uderzył. Miałam tego dość. Łzy zaczęły mi spływać po policzkach. Spojrzałam mu prosto w oczy po raz ostatni.

- Nienawidzę cię! - Krzyknęłam i pobiegłam do swojego pokoju. Wyciągnęłam walizkę oraz torbę i zaczęłam pakować tam wszystkie moje rzeczy. Wiedziałam, że nie mogę dłużej mieszkać z ojcem. Mogłabym zamieszkać u mojej najlepszej przyjaciółki, Olivii, gdyby nie to, że jej matka mnie nienawidzi. W takim razie widzę tylko jedno wyjście. Muszę poprosić o pomoc mojego przyjaciela.